Hartverwarmend waren de reacties op de artikelen in het Algemeen Dagblad over de campagne voor de Soepbus. Ik ben wel wat gewend de afgelopen jaren maar dit keer waren de reacties van organisaties en ‘gewone Hagenaars’ overweldigend. Het leverde prachtige verhalen op en voldoende geld om de bus te laten rijden. Een warme stad, dat Den Haag. Het leverde nog meer op. Zo heeft zich een groot aantal vrijwilligers gemeld om mee te rijden op de Soepbus. Het zijn er inmiddels zo veel dat we een tijdelijke vrijwilligersstop hebben voor de Soepbus. Mensen op straat, die bij een Soepbus iets komen eten en een praatje maken; het raakt ons Hagenaars.
Het raakt ook de politiek. Dit keer heftiger dan anders. De Soepbus lijkt ingezet te worden als middel in de verkiezingsstrijd. En dat gaat niet bepaald zachtzinnig. Nu ben ik niet naïef maar om nu de gemeente te beschuldigen dat ze niets voor De Soepbus over hebben, is feitelijk gezien natuurlijk niet juist. De afgelopen jaren hebben we de gemeente een bijdrage gevraagd van 50.000 euro. Die is toegekend, de overige gelden kwamen van andere betrokken instanties en particulieren.
Op die manier is De Soepbus de afgelopen jaren gefinancierd; een publiek-private samenwerking in feite.
Laten we het even niet over De Soepbus hebben en de politici vragen zich nog eens buigen over hun partijprogramma’s om te kijken wat daar over dak- en thuislozen in staat. Wat mij betreft: hoe concreter hoe beter. Hoe moet het bijvoorbeeld verder met de verwarde stadsgenoten voor wie adequate psychische hulp vaak ontbreekt, die soms zelfs dakloos worden en noodgedwongen bij één van de drie opvanglocaties aankloppen? Wat hebben de transities in de zorg hen opgeleverd?
Dat is een maatschappelijk vraagstuk van belang en het helpt niet als we blijven hangen in beeldvorming, ook niet in verkiezingstijd. Zo is de Zilverstraat geen ‘gemeentelijk drugshol’ waar jongeren tussen de verslaafden liggen, zoals onlangs in het Algemeen Dagblad stond. De jongeren worden gescheiden opgevangen bij het Leger des Heils. Er verblijven (ook) verslaafden in de Zilverstraat maar een groter deel van alle daklozen dat ’s nachts wordt opgevangen in Den Haag (en andere grote steden) heeft een ernstige psychische aandoening. Dat zijn trieste feiten die nopen tot handelen. Het zou fantastisch zijn als er iets van alle aandacht van de afgelopen weken wordt geconcretiseerd in plannen die het leven voor deze groep mensen beter maakt.
Om alvast een voorzetje te geven: wat mij betreft wordt het tijd dat de opvangvoorzieningen voor de nacht worden omgevormd tot een professionele ‘spoedeisende hulp’ en niet langer alleen voorzien in bed, bad, brood en een beetje begeleiding. Het gevolg van de bezuinigingen van met name in de GGZ is zichtbaar. Dat betekent voor de gemeenten een passende oplossing. Laten we hier in Den Haag onder ogen zien dat het tijd is voor verandering en beginnen met de noodopvang. Een snelle probleemanalyse door goed opgeleide mensen en een passende vervolgopvang of huisvesting voorkomt dat grote groepen mensen met verschillende problemen in weinig verheffende omstandigheden lang blijven hangen en nauwelijks verder komen. Dat vraagt om een flinke inspanning van veel partijen. Maar het kan als de wil er is.
En De Soepbus? Die zal blijven rijden want hoe goed we het ook doen er zullen altijd mensen zijn die in de marge van de samenleving leven en baat hebben bij een praatje en een kop soep. Ook in het warme Den Haag.
Geplaatst door: |